"Wichrowe Wzgórza" Emily Brontë

maja 21, 2017

"Wichrowe Wzgórza" Emily Brontë

Do posiadłości Thrushcross Grange wprowadza się Lockwood, najemca majątku należącego do niejakiego pana Heathcliffa. Przybysz postanawia nawiązać z nim znajomość.W tym celu udaje się do posiadłości Wichrowe Wzgórza. Lockwood jest zaskoczony nietypowym zachowaniem i wzajemnymi powiązaniami między mieszkańcami owego domu. W wyjaśnieniu zagadki pomaga mu gospodyni Thrushcross Grange, Ellen Dean. Snuje ona opowieść o dwóch rodach Earnshawów i Lintonów, a jej początkiem jest dzień, w którym stary pan Earnshaw przyprowadza do domu chłopca znajdę, któremu nadaje imię Heathcliff. Nie był świadomy, jak okrutnie potoczą się losy nie tylko młodego Heatcliffa i Catherine Earnshaw, ale i przyszłych pokoleń, którym przyjdzie srogo zapłacić za ich namiętne uczucie.

Heathcliff to jedna z najbardziej wyrazistych i kontrastowych postaci w literaturze. Jego nie da się lubić - albo tylko kochać albo tylko nienawidzić. Doznawszy w młodości wielu upokorzeń i cierpień, stał się oschły, okrutny i bezlitosny. Zbudował wokół siebie pancerz pełen grozy i zatwardziałości. Wysoki, postawny mężczyzna, budzący respekt, w którego wnętrzu bije serce pałające namiętną - i jak się okazało wieczną miłością do swojej przyjaciółki z dzieciństwa, Catherine Earnshaw. Nikt nigdy nie rozumiał go tak, jak ona, nie potrafił trafnie dotrzeć do jego duszy, by pocieszyć ją lub rozweselić.

"Nie wiem, z czego zbudowane są nasze dusze, ale moja i jego [Heathcliffa] są takie same (...)"

Był człowiekiem o niesamowitej cierpliwości; potrafił knuć intrygi i diabelne plany, do których realizacji upływało nawet kilka lat. Co więcej - on rozkoszował się tymi knowaniami, z radością i satysfakcją myślał o rujnowaniu życia innym bohaterom. Jego pierwszą i świętą zasadą było "oko za oko - ząb za ząb". Nie raz, nie dwa pokazywał, że ma Diabła za skórą, a mimo to urzeka swoją gorącą niezłomną miłością. Nigdy nie przestał żywić uczucia do Caherine, po jej śmierci cierpiąc jeszcze większe męki. To sprawia, że Heathcliff mimo swojego szatańskiego usposobienia, jest kochany i uwielbiany przez coraz większe grono czytelniczek. Sama również przyznam, że bardzo chętnie oddałabym mu swoje serce.
Postacią, którą obdarzyłam chyba największą sympatią jest Ellen 'Nelly' Dean. Ta prosta gospodyni niejednokrotnie okazywała swoją wielkoduszność, serdeczność i lojalność, zwłaszcza wobec swoich panów. Prostolinijna, dobra i kochająca - jak matka, do której człowiek zawsze chce się przytulić.
Najbardziej antypatycznymi postaciami okazali się służący Joseph i Linton. Joseph ilekroć pojawiał się w fabule budził niechęć swoją nadgorliwą religijnością i podłym charakterem.
Linton to prawdziwy krętacz i manipulator - z pozoru wrażliwy i łaknący uczucia innych, okazuje się być podobnym intrygantem jak jego ojciec, Heathcliff.
Bohater, który doświadczył swoistej metamorfozy to Hareton Earnshaw, bratanek Catherine. Wychowywał się w niemałym piekle pod opieką rozpijaczonego ojca, potem Heathcliffa, którego jednak kochał ponad wszystko. Pozytywna przemiana nastąpiła pod wpływem jego kuzynki, Cathy Linton, która otoczyła go swoją opiekę, ucząc go czytać. Połączyła ich nie tylko chęć poznawania świata i literatury, ale również wzajemna miłość.

Nie wiadomo, kto jest prawdziwym autorem Wichrowych Wzgórz, ale tradycja przypisuje owe autorstwo właśnie Emily Brontë. Historia miłość na śmierć i życie, zło w czystej postaci, niemal demoniczne. Dwojakość ludzkiego charakteru, jego słabość i potęga, a w tle mroczne, zamglone wrzosowiska Yorkshire.
Czytałam tę powieść dwa razy i po raz drugi jestem pod ogromnym wrażeniem. Słusznym również uważam stwierdzeniem, iż Wichrowe Wzgórza mają status arcydzieła literatury.

10/10

Tytuł: Wichrowe Wzgórza

Autor: Emily Brontë

Wydawnictwo: Prószyński i S-ka

okładka: miękka

liczba stron: 288