Niezwykła powieść z niezwykłym narratorem, jakim była Śmierć
"Liesel Meminger swoją pierwszą książkę kradnie podczas pogrzebu młodszego brata. To dzięki „Podręcznikowi grabarza” uczy się czytać i odkrywa moc słów. Później przyjdzie czas na kolejne książki: płonące na stosach nazistów, ukryte w biblioteczce żony burmistrza i wreszcie te własnoręcznie napisane… Ale Liesel żyje w niebezpiecznych czasach. Kiedy jej przybrana rodzina udziela schronienia Żydowi, świat dziewczynki zmienia się na zawsze…" - Lubimyczytac.pl
Niezwykła - to wciąż jedyne słowo, jakie nasuwa mi się na myśl, jak tylko wspomnę o tej książce. Historia o przyjaźni i miłości, gdzie radość z najmniejszych rzeczy przeplata się z koszmarem wojny, głodem, ciągłym ryzykiem ataku ze strony wroga i świadomością, że każdy kolejny dzień może być tym ostatnim.
Na szczególną uwagę zasługuje tutaj narrator książki - Śmierć, która występuje jako mężczyzna. Choć nigdy sama nie nazwała się śmiercią, ma ona przed sobą bardzo trudne zadanie - odprowadza dusze zabitych do Boga, a praca ta w miarę pogłębiającej się wojny staje się dla niej coraz bardziej męcząca. W bardzo szczególny i unikatowy sposób opowiada o swoim zajęciu, przez co wzbudziła we mnie prawdziwą sympatię (o ile można mieć sympatię do śmierci). Zabieg personifikacji Śmierci i uczynienie jej narratorem są jednymi z mocniejszych atutów tej książki.
Nie jest to książka o miłości dwóch dorastających ludzi, o szaleńczym uczuciu, które musiało borykać się z makabrycznymi realiami wojny. Nie jest to również książka o samej wojnie, ale każdy z tych motywów w pewnym sensie i znaczeniu ma swoje miejsce w tej powieści. Pierwsze niewinne uczucie, jakim Rudy darzył Liesel nie było przez nią odwzajemniane, narodziło się z pięknej przyjaźni, której nie zdołała zniszczyć nawet wojenna zawierucha.
Powieść o miłości, przyjaźni i książkach, której tłem stały się czasy hitlerowskie. Napisana po mistrzowsku niebanalnym stylem, z bohaterami o dobrze wykreowanych charakterach, oddająca i opisująca całą istotę ludzkich tragedii, cierpienia i przeżyć wewnętrznych. Stała się jedną z moich ulubionych i zdecydowanie najczęściej polecanych przeze mnie książek. Czytałam ją z wielką przyjemnością, nie zawiodłam się na niej w ani jednym momencie. Strona po stronie, Liesel i jej niezwykła osobowość stawały mi się coraz bliższe. Nie sposób jest nie polubić Rudiego i samego narratora tej powieści. Markus Zusak napisał powieść, której z pewnością długo nie zapomnicie.
"Każdy ma dane przez Boga prawo do własnej głupoty"
9,5/10
Autor: Markus Zusak
Wydawnictwo: Nasza Księgarnia
Okładka: miękka
liczba stron: 496
Brak komentarzy: